In De wereld draait door van donderdag pleitte Fidan Ekiz vurig voor steun, juist óok door Marokkaanse en Turkse Nederlanders, aan moslims die worden verketterd door geloofsgenoten. Verketterd omdat ze als acteur een gay personage speelden. Of omdat ze een kerstboom in huis zetten. Of omdat ze opkwamen voor vrouwenrechten.
Nu is het makkelijk om juichend voor je scherm te zitten en te roepen: ‘Jaaaaa! Laat húnnie maar eens consequent zijn!’ Maar zo voel ik Fidan’s woorden niet.
Ik voel haar woorden als een oproep aan ieder van ons, of we gelovig zijn of niet, of we man, vrouw, homo of hetero zijn; of we hier geboren zijn of hier naartoe gekomen – een oproep om te beginnen in ons eigen hart.
Als je kritisch bent op steil-gereformeerde ideeën, spreek je dan alsjeblieft óók uit tegen religieuze dictaten uit islamitische hoek. Als je islam-kritisch bent, vergoelijk misstanden dan niet ineens als ze uit ‘jouw’ joods-christelijke cultuur komen. Of als de hatelijke spreekkoren in jouw voetbalstadions weerklinken.
Maar eigenlijk zeg ik al zó veel meer dan nodig. Want Fidan Ekiz zegt elk woord raak.
‘Als je opkomt voor inclusiviteit, dan moet je tégen uitsluiting zijn en dan mag je niet selectief zijn.’
Kijk en beluister hier haar oproep.
Foto: uit het fragment van De Wereld Draait Door van 13 december 2018
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
